Zostawmy chwilowo rozważania o kulturze w kościele i skupmy się na tym, jak fotografować na przyjęciu, żeby zdjęcia były dobrą zabawą i wspaniałą pamiątką po latach.

Co jednak fotografować na przyjęciu...? A może najpierw czego nie fotografować...?

Choć pracę zaczynam zwykle od przybycia do domu/lokalu, nie łapię od razu za aparat, chociaż już pracuję. Dyskretnie oglądam miejsca do późniejszej sesji - jeśli pogoda się zepsuje, nie biegam z szaleństwem w oczach i nie ciągam gości po przypadkowych sceneriach ("a może tu dobrze zdjęcie wyjdzie").

Jeśli pogoda jest ładna, oglądam plener :) decyduję o kadrze/kadrach, wyborze filtra. Najplastyczniejsze zdjęcia wychodzą kiedy pogoda "nie może się zdecydować" i niebo kontrastuje z ciemniejszymi chmurami.

Tu techniczna uwaga - nie ciągajcie tuż po deszczu pań w jasnych sukienkach po krzakach; szpilki też nie lubią błota i rozmiękłego trawnika. Ubierzcie panów w marynarki.

Zwykle "rozeznanie terenu" robię właśnie kiedy goście jedzą. NIGDY, powtarzam NIGDY nie fotografuję jedzących (no, chyba, że to dwuletni słodziak ubrudzony czekoladą). Wypchane policzki, żucie, połykanie - to nie są fotogeniczne czynności.

Po co komu takie zdjęcia...? Kto po latach zechce je oglądać...?

Odczekuję do "po deserze" i zapraszam na "ściankę" albo w plener. Zwykle znajduje się ktoś z rodziny, "zawiadujący" ruchem rodziny za "komunistą". To bardzo cenna pomoc, bo nie tracę czasu na pytania "Kto następny"? i wyciąganie z tłumu: "A rodzice chrzestni"? "Zapraszam dziadków", itp.

I tu warto "łapać" spontaniczne sytuacje przy "ustawkach".

Warto także zakraść się do kącika zabaw dla dzieci (coraz częściej są organizowane na takich imprezach rozrywki dla dzieciarni) i tam zrobić trochę zdjęć - dla wszystkich będzie to miła niespodzianka i odmiana dla tych pozowanych. Wystarczy trochę cierpliwości i celnych strzałów.

Warto też sfotografować momenty wręczania prezentów (nie kopert); np. zdjęcie z wymarzonym rowerem, yorkiem albo zabawką po latach będzie z sentymentem oglądane przez dorosłego.

Na koniec warto popolować na sytuacje przy stole - rozmowy, uśmiechy, pary, rodziny.

Czyli... trzeba się rozglądać, szukać, podpatrywać - dyskretnie, ale konsekwentnie. Być, ale niewidzialnym. Na dobre zdjęcia trzeba po prostu zapracować.

A na koniec krytyczna postprodukcja z głową - opowiem jak przez to przejść w innym artykule.

Oczywiście doświadczenie też sie liczy, ale o tym także innym razem... :)