Kulturalne zachowanie w pracy - zbierzmy te zasady w odniesieniu do specyficznego zawodu fotografa.
Uwagi, wskazówki, komentarze - zapraszamy do dyskusji.
Bo szybko i dobrze się nie da ;-)
Tośka pokazała wierzchołek góry lodowej w artykule "To nie jest zawód dla starannych ludzi" - i tak od jakiegoś czasu chodzi za mną ten temat.
Czego chcą Klienci? Dobrych fot czy szybko je mieć...? My, fotografujący, stawiamy na "dobrze", a "szybko" kojarzy nam się z partactwem, bylejakością, nie szanowaniem Klienta i własnej pracy.
Powodem do napisania artykułu były dwa zdarzenia - udział w programie kreatywni.pl, gdzie zostałam o to zapytana, oraz oferta, którą otrzymałam niedawno.
Są zawody, które przy "zaprzysiężeniu" ślubują wierność własnemu, wypracowanemu przed wiekami, kodeksowi etycznemu - lekarze, adwokaci. Są profesje, które same ustalają swój regulamin - posiadają spisany bądź zebrany zbiór przepisów wykonywania zawodu.
A fotografowie...? Czym kierujemy się wykonując zlecenia? Czy jest to kwestia indywidualnego podejścia i uczciwości? Co nam wolno a czego nie?
My także, choć raczej każdy indywidualnie, powinniśmy mieć własny kodeks i tajemnicę służbową. To podstawa zaufania - Klient tylko raz zdecyduje się na współpracę z kimś, kto nie wykaże się zasadami i dyskrecją.
I nie mam tu na myśli fotografowania dzikich zwierząt albo działań wojennych - choć w tym przypadku kwestia wyboru zawodu jest najbardziej świadoma...
Jesteście dla mnie nieustającą inspiracją, Drodzy Czytelnicy :) I ten artykuł powstał po przeczytaniu jednego z wpisów na FB - umieszczam go w tym dziale, bo właściwie dotyczy współpracy z Klientem.
Zostając "płatnym fotografem" mamy poczucie własnej wyjątkowości, rozumienia sztuki fotografowania, patentu na światło, oryginalności kadrów, postrzegania ludzi, sytuacji - itd.
Każda branża ma obszary, które dla niewtajemniczonych są proste i do "załatwienia" od ręki i o co w ogóle tyle hałasu...
Pod koniec weekendu zabawiłam się w wyliczenie sformułowań, którymi doprowadzicie do białej gorączki każdego fotografa :)
Natchnieniem dla mnie był blog Emilii "Psychologia fotografii" oraz rozmowa... ze znajomym architektem z Krakowa.
Inspiracją do napisania tekstu była przedwczorajsza rozmowa u... fryzjera :)
Pytanie brzmiało "Co się dzieje z resztą zdjęć, które na sesji zrobiłaś modelce/modelowi?"
Trochę to kwestia prawna, trochę... pewnych zasad i savoir-vivre'u, dlatego artykulik wylądował właśnie w tym dziale.
Lato. Żar się leje z nieba. A my w pracy.
Jeśli to plener, reportaż z festynu pod gołym niebem, koncert przy okazji festynu - sprawa jest prosta. Dżinsy albo bojówki, wygodne buty. Albo dowolnie, co tam mamy pod reką, biorąc pod uwagę z reguły tyko funkcjonalność ubioru. My, kobiety.
Fotograf rodzaju męskiego ma prościej. Wersja pierwsza mniej lub bardziej elegancka (do dżinsów koszula albo bluza/t-shirt) lub bardzo elegancka - garnitur.
I już.
A my, baby...?
Taaaak - czy jesteśmy przypadkowymi czy profesjonalnymi fotografami - obowiązuje nas kulturalne zachowanie i pewne zasady współpracy.
Zaczyna się sezon na chrzciny, komunie i śluby.
Współistnieć bezkolizyjnie z innymi fotografującymi - czyli...?
...nie znalazłam ani jednego, określającego jakieś reguły zachowania - współpracy z Klientem, jasnego formułowania warunków zlecenia (nie wszystko da się zapisać w umowie), zachowania na zleceniu...
Na pewno macie w tych kwestiach własne doświadczenia, podzielcie się nimi.
Spróbujmy wspólnie napisać taki poradnik savoir-vivre'u dla fotografa.
Czekam na Wasze maile i wypowiedzi na forum.
Wasza Naczelna :)
